মই নিজৰ মূৰ খালো বুলি বহুতেই হাঁহিছিল
মই নিজেই ধ্বংস হৈ গ'লো বুলি কৈছিল
সঁচা কথা, হয়
নিজৰ মূৰ নিজেই খালো
হয়, মই নিজেই নিজক ধ্বংস কৰি গ'লো
কওঁকচোন মহাশয়, আপোনাৰো তেনে হোৱা নাইনে?
(২)
ভৱিষ্যতৰ বংশধৰবোৰে তেওঁলোকৰ মূৰ
নিজেই খাবলৈ আহৰি নাপাব
কাৰণ আমিয়েই তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যত অন্ধকাৰ কৰি
গহবৰলৈ ঠেলি দিলো
কোনে জানে ধ্বংসৰ গৰাহত, কোন কেনি গ'ল?
জীৱনৰ তাড়নাত কোন কিমান দূৰলৈ চিটিকি পৰিল।
(৩)
আহ কি সুন্দৰ সপোন যেন - নিজক বিলাই দিয়াৰ দৃশ্য
আমাৰ তেজ আৰু মৰমৰ চুমাবোৰে গঁজালি নোলালে
ৰঙ্গীন পৃথিৱীৰ সপোন সদায় সঁচা নহয়
নিজৰ ডিঙি কাটি তেজবোৰ দিয়াৰ পাছতোচোন
আগচোতালখন ৰঙ্গীন নহ'ল।
আমি তেজ দিলো, তেলো দিলো, কিমাননো ক'ত কি দিলো
ক'ত লাখজনক পোহপাল দিলো আৰুচোন
নিজেই নিঠৰুৱা হ'লো।
> Book Details > ৰুদ্ৰ শৰ্মাৰ তিনি খণ্ডৰ এটি স্বনিৰ্বাচিত কবিতা সংকলন > Published By অসম সাহিত্য সভা
Quick Mail
Navigations
Quick Contact
Socials